οσαχοί

ὁσαχοῑ (Α)

επίρρ. οσαχού*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τής αντων. ὅσος + ουρανικό πρόσφυμα -αχ- + επιρρμ. κατάλ. -oῖ (πρβλ. παντ-αχ-οί)].